AKP-MHP faşizminin, İstanbul Sözleşmesini tasfiye etme ve uygulamama direncine karşı İzmir’de kadınlar Alsancak ÖSYM binası önünde toplandı. “İstanbul Sözleşmesi yaşatır, Vazgeçmiyoruz” yazılı pankart ile yürümek istediler. “Susmuyoruz, korkmuyoruz, itaat etmiyoruz” “Erkek vuruyor, devlet koruyor”, “Erkek devlet hesap verecek” sloganları attı. Her gün kadın cinayetlerinin işlendiğini koşullarda katledilen kadınlardan bir kısmının isimlerini okuyan kadınlar, “Katledilen kadınlar isyanımızdır, bir kişi daha eksilmeyeceğiz” , “Asla yalnız yürümeyeceğiz” sloganlarıyla kadın cinayetlerini lanetlediler.

Daha sonra, aynı yol güzergahında Alsancak Türkan Saylan Kültür Merkezi önüne yürüyüp orada basın açıklaması yapmak isteyen yüzlerce kadının önüne çevik kuvvet güçleri ÖSYM önündeki parkın çıkışından itibaren barikat kurdu. Yürümekte ısrarlı olan ve barışçıl bir eylem yaptıklarını söyleyen kadınlara, çevik kuvvet yetkilileri yapılanın “kanunsuz ve yasa dışı” olduğunu söyleyerek kalkanlarla müdahale etti. Barikatı aşmak isteyen ön sıradaki on beş kadın zor yoluyla darp edilerek göz altına alındı, ters kelepçe uygulandı. Durumu gören gerideki kitle barikatı zorladı, çevik gücün saldırıya geçmesiyle arbede çıktı. Kadınlar durumu protesto etmek için oturma eylemine başladılar. Sloganlarla, konuşmalarla İstanbul Sözleşmesinin iptalini kabul etmeyeceklerini haykırdılar. Gözaltına alınan arkadaşlarının bırakılmasını istediler. İzmir Barosuna bağlı avukatlar göz altına alınmaları izlemek üzere harekete geçince kadınlar sonucu beklerken, erkek şiddetini, devlet şiddetini, temel hak ve özgürlükleri kullanmak istediklerinde karşılaştıkları polis şiddetini, kadın cinayetlerinin artmasını; faillerin cezasız bırakılmasını protesto eden sloganlar attılar. Kadınların özgürleşmesi halinde dünyanın da güzelleşeceğini anlatan şarkılar eşliğinde bir ara dans bile ederek protestolarını sürdürdüler.

Bekleme sürecinin ilerleyen saatlerinde basın açıklaması metni okundu. İzmir Barosundan bir kadın avukat göz altına alınanların sağlık kontrollerinin yapılmakta olduğunu, durumu izlediklerini, savcılığa sevkleri sonrasında durumun netlik kazanacağını belirtmesiyle, kadınlar mücadeleden, kazanılmış haklarından vaz geçmeyecekleri sözü vererek dağıldı.

Dağılma sonrası iki farklı yerde göz altı yaşandığına ve Berivan Rengin Oğuz un dağılma sonrasında sürüklenerek gözaltına alındığı, diğer gözaltına alınan kişinin İsmail Temel olduğu öğrenildi.Süreç hala izlenmekte.
İlk gözaltına alınanların isimleri şöyle; Gözde Ece Yüksek, Evrim Çakır, Ebru Akeloğlu. Didar Gül, Zehra Hekimoğlu, Eylem Tunalı, Gizem Çoskun, Deniz Cesurer, Melda Barutcu, Cansu Ekmen, Nihal Yilmazarslan, Nilgün Yılmazarslan, Tugba Aratıcı, Alican Kelek, Melodi Zengin, Pınar Usta.

Gözaltına alınan kadınlar

Yapılan basın açıklamas;

“HAKLARIMIZDAN VAZGEÇMİYORUZ, İSTANBUL SÖZLEŞMESİ UYGULANSIN…

Bu ülkede her gün kadınlar katlediliyor! Erkek şiddetiyle aramızdan ayrılan kadınların isimlerini ezbere sayıyoruz.
Sadece temmuz ayında 3 anne-kız toplam 36 kadın öldürüldü. 11’i evli olduğu erkek tarafından katledildi.
Şule Çet, Nadira Kadirova, Ceren Damar cinayetlerinde olduğu gibi daha adil bir yargılama bile sağlanmazken, kadınların hukuk önünde en önemli dayanağı olan İstanbul sözleşmesine göz dikiliyor.

Eğer “Kadına Yönelik Şiddet ve Ev içi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye Dair Avrupa Konseyi Sözleşmesi” yani İstanbul Sözleşmesi uygulansaydı, hayatta olabilirlerdi, kaybettiklerimiz için daha adil bir yargılama yapılabilirdi! Haklarımız için İstanbul Sözleşmesi uygulansın diyoruz…

Kadına yönelik şiddet her gün arttığı halde İstanbul Sözleşmesinin etkin şekilde uygulanmasını değil kaldırılmasını gündeme getirenler bu cinayetlerin, karşı karşıya kaldığımız katledilme riskinin sorumlularıdırlar.
Sözleşmenin mecliste imzalandığı gün şiddeti önleme, şiddete maruz kalanları koruma, failleri gerektiği şekilde cezalandırma sözünü yerine getirmekten vazgeçeceğini ilan edenler, bu cinayetlerin suç ortağıdır, her gün uğradığımız şiddetin failidir…

İstanbul Sözleşmesi’ne ilişkin karalama kampanyalarına göz yumanlar, bizzat bu kampanyalara sözcülük yapar hale gelenler, kadınların, LGBTİ+’lerin, göçmenlerin, mültecilerin, engellilerin, yaşlıların, çocukların haklarını tarikat ve cemaat çevreleriyle pazarlık konusu haline getirenler kadın cinayetlerinin, nefret cinayetlerinin, çocuk istismarlarının, göçmen, mülteci kadınlara dönük saldırıların suç ortağıdır…
Biz kadınlar yaşamak istiyoruz!

Tekrar ediyoruz;
İstanbul Sözleşmesi, kadınlar ve çocuklar başta olmak üzere, herhangi bir ayrım gözetmeksizin, bir insanın cinsiyeti üzerinden şiddete maruz bırakılmasının önlenmesi, şiddete uğrayanların korunması ve şiddet faillerinin gerektiği şekilde cezalandırılması için somut hukuki ve toplumsal adımları tanımlayan, devlete açık ve net yükümlülükler getiren uluslararası bir metindir.

İnsan hakları belgeleri ister Avrupa ya da Asya’da bir şehirde; isterse iki kıtayı buluşturan İstanbul’da imzaya açılmış olsun, Doğu’nun ya da Batı’nın icadı değil, evrensel uzlaşma metinleridir. Gündelik siyasete, konjonktüre göre kabul edilen ya da terkedilen alelade kelime yığınları değil, adı üzerinde insanların haklarıyla, canları ile ilgilidir.

İstanbul Sözleşmesi kadınların ve çocukların hayatlarını korumak için verilen bir sözdür ve bu “sözden dönmek”, her yıl yüzlerce kadının öldürüldüğü, şikayet edilen 28.360 çocuk istismarı vakasının olduğu bir ülkede kadınları ve çocukları ateşe atmaktır.

Sözleşmeden çekilmek, sözleşmenin referans aldığı ve Türkiye’nin de taraf olduğu tüm diğer temel insan hakları sözleşmelerini de tartışmalı hale getirmek, kadınların mücadeleyle kazandığı tüm hakları tartışmaya açmak demektir.
Sözleşmeden çekilmek, “Kadınlarla erkekler fıtratları gereği eşit değildir” sözüyle her fırsatta saldırıya uğrayan eşitlik haklarımızın, yasal güvencelerimizin tümüyle terk edileceğinin dünyaya ilan edilmesidir.

İstanbul Sözleşmesi ve Sözleşmeye paralel iç hukuk düzenlemesi olan 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesi Kanunu’na karşı belli çevreler, çarpıtılmış iddialar ileri sürmektedir. Bu iddialar Sözleşme’nin ve 6284 sayılı yasanın “aile yapısını bozduğu, nafaka yükümlülüğü getirdiği, ailenin dağılmasını ve boşanmaları artırdığı, özelde Sözleşme’nin eşcinselliği teşvik ettiği” gibi kamuoyunu yanıltmak amacıyla ortaya atılan asılsız, mantık dışı söylemlerdir.

Sözleşme 4. madde; ev içinde şiddete uğrayan herkesi; kadın, çocuk, yaşlı, erkek, engelli gibi pek çok grubu cinsiyet, ırk, renk, dil, din, siyasi veya başka tür görüş, cinsel yönelim, cinsiyet kimliği, medeni hal, göçmenlik statüsü gibi, herhangi bir nedenle ayrımcılık yapmaksızın korumayı temin eder. Aynı ayrımcılık yasağı Anayasa’da da mevcuttur. Sözleşme cinsel kimliklere ilişkin devletlere şiddetten ve ayrımcılıktan koruma yükümlülüğü getirmektedir.

Sözleşmenin felsefesini ve öngördüğü bütünsel politikayı oluşturan ana tema, hayatın tüm alanlarında kadın erkek eşitliğini sağlamaktır.

İstanbul Sözleşmesi’nin iptalini bir partinin yönetim kurulunda karar altına almak isteyenlere haklarımız ve hayatımız için bir araya gelerek, mahalle mahalle, park park, meydan meydan, iş yeri işyeri, üniversite üniversite buluşarak, forumlar yaparak, sesimizi duyurabileceğimiz, sesimizi birleştirebileceğimiz her yöntemi kullanarak yanıt verdik. Bu kararın tartışılacağı toplantının ertelenmesini kadınların bu mücadelesi, birlikteliği ve kararlılığı sağladı.

Mücadelemizin geri dönüşü yok!

Sadece sözleşmenin iptali gündeminin ortadan kalkmasını değil, sözleşmenin devleti yapmakla yükümlü kıldığı tüm koruma, önleme, tazminat, çevirmen desteği, eşitlik politikaları geliştirme ve uygulama sorumluluklarının da hemen yerine getirilmesini istiyoruz!

-İstanbul Sözleşmesi ile ilgili tartışmalara derhal son verilsin, İstanbul Sözleşmesi ve 6284 Sayılı Şiddetin Önlenmesi Yasası’nın uygulanmasındaki eksiklikler giderilsin, kadına yönelik şiddete karşı acil önlem planı yapılsın!

-Kadınların 7/24 ulaşabileceği, farklı dillerde , ücretsiz, sadece kadın yönelik şiddet alanında çalışan ayrı bir Alo Şiddet Hattı
kurulsun.

-Kadına ve çocuğa yönelik şiddetle ilgili bağımsız bir veri toplama yöntemi geliştirilsin ve kamuoyuna düzenli olarak bu veriler açıklansın.

-Devletin tüm kademelerinde eşitliği sağlayacak, ayrımcılığa son verecek düzenlemeler yapılsın. Eşit yurttaşlığın tüm gereklerini sağlamak için acilen somut adımlar atılsın.

-Cinsel şiddetle mücadele koordinasyon ve kriz merkezleri kurulsun.

-Dijital şiddet ve ısrarlı takip yasalarda tanımlansın ve cezası belirlensin.

-Toplumsal cinsiyet eşitliği, eğitimin her kademesinde zorunlu ders olarak müfredata eklensin.

-İstanbul Sözleşmesi’nin de hükme bağladığı üzere, ülkemizde mülteci ve sığınmacı olarak yaşayan bütün kadın ve çocukların şiddete karşı korunmasında eşit haklara sahip olması için açık ve net düzenlemeler yapılsın.

-Her mahallede kolay ulaşılabilir, ücretsiz, nitelikli ve 24 saat hizmet verebilecek kreşler açılsın.

-Kadınların rahatça 7/24 ulaşabileceği kadın danışma merkezleri ve yeterli sayıda sığınak açılsın.

-Nafaka tartışmalarına, boşanma süreçlerinde arabuluculuk uygulamalarına, boşanma süreçlerinin zorlaştırılmasına kısacası kadınların kazanılmış haklarına yönelik tüm tartışmalara bir son verilsin. Boşanma süreçlerinde kadınlara istihdam, barınma, sağlık ve eğitim olanakları sağlansın. Kadınları şiddete karşı güçlendirecek politikalar hayata geçirilsin.

Kadın katilleri, tecavüz failleri korur, cinayetlerin üzeri ötülür, iyi hal indirimleriyle cezalar ertelenirken, şiddete ve kadın cinayetlerine ses çıkaran kadınlar engelleniyor, İzmir’de Pınar Gültekin cinayetine karşı şiddeti önle demek için sokağa çıkan kadınlara bizzat polis tarafından şiddet uygulanıyor, haklarına sahip çıkan kadınların yürüyüşü engellenmek isteniyor.

Kadınların mücadelesi engellenemez!

Biz kadınlar bu haklarımızın gereğinin yerine getirilmesi için yan yana durmaya, hep birlikte mücadele etmeye devam edeceğiz!

İSTANBUL SÖZLEŞMESİ YAŞATIR, VAZGEÇMİYORUZ”

Ankara Valiliğinin Covid-19 gerekçesiyle 2 Temmuz 2020 gününden itibaren 15 gün süre ile her türlü toplantı ve gösterinin yasaklanmasına karşı İnsan Hakları Derneği (İHD) ve Türkiye İnsan Hakları Vakfı (TİHV) ortak açıklama yaptı.

Siyasi iktidarın, Baroların yapısını değiştirmeyi öngören yasa değişikliği teklifine karşı çıkan baro başkanlarının yürüyüşleri ve Ankara’ya girişleri zorla engellenmişti. Ankara Valiliği’nin 02.07.2020 tarihli kararı uyarınca, Covid-19 bahanesi ile 3 Temmuz cuma günü(bugün) yapılacak olan olan savunma mitingi de engellendi ve miting aklanı tamamen kapatıldı.

Açıklama şöyle;

Covid-19 Bahanesi ile Alınan Ankara Valiliği’nin Yasaklama Kararı
Temel Hak ve Özgürlüklere Aykırıdır!

Ankara Valiliği il sağlık müdürlüğünün 02.07.2020 tarih ve 2020/57 sayılı il umumi hıfzıssıhha kurul kararı ile 2 Temmuz 2020 gününden itibaren 15 gün süre ile 2911 sayılı kanun kapsamındaki her türlü toplantı ve gösterinin yasaklandığına dair karar alınmıştır.

Kararın gerekçesi 1593 sayılı umumi hıfzıssıhha kanununun 23, 27 ve 72. maddelerine dayandırılmıştır. İlgili kanun genel sağlığı tehdit edecek salgın hastalık gibi durumlarda tıbbi bakımdan alınacak tedbirleri içermektedir. Kanun kapsamında alınacak önlemler kanunun 72. maddesinde sayma usulüyle sınırlı bir şekilde tarif edilmiştir. Bu önlemler arasında belirli bir süre ile toplantı yapılmasının engellenmesi anlamına gelecek herhangi bir önlem türü bulunmamaktadır.

Anayasanın 13. maddesi uyarınca temel haklar ancak kanunla sınırlanabilir. Kanunla sınırlanma kuralı hem sınırlamanın mutlaka yasal bir dayanağının bulunmasını hem de sınırlamanın kanunda gösterilen sınırlar içerisinde olmasını gerektirir. Yukarıda belirtildiği üzere 1593 Sayılı Kanun alınan yasaklama kararının yasada belirtilen umumi hıfzıssıhha meclisleri tarafından alınması mümkün olmadığı gibi hiçbir yasada salgın hastalık nedeniyle toplantı ve gösteri hakkının sınırlandırılabileceği de belirtilmemektedir. Bu nedenle, Ankara Valiliğinin söz konusu yasağının yasal dayanağı yoktur ve karar açıkça Anayasanın 13. maddesine aykırıdır.

Siyasi iktidar Covid-19 pandemisi kapsamında vatandaşların uyması gereken kuralları ilan ederken açık ve anlaşılır yasa hükümlerine dayanmamakta, bu pandemi için öngörülmemiş yasalardaki kimi kuralları kıyas yoluyla uygulayarak temel hak ve özgürlükleri Anayasaya aykırı bir şekilde sınırlandırmaktadır. Çeşitli kanunların bu şekilde keyfi kullanılarak temel hakların sınırlandırılması “yasallık” ilkesini ihlal etmektedir. Covid-19 pandemisi ile mücadelede başvurulacak yollar, ancak modern tıp biliminin gerekleri dikkate alınarak, Anayasaya uygun yapılacak yeni yasal dayanaklarla mümkün kılınabilir. Ne var ki, hükümet bu acil görevi yerine getirmek yerine; Barolara, mahalle bekçilerine, sosyal medyaya ilişkin yasal düzenlemelere öncelik vermiştir. Bunun sonucu olarak da, Covid-19 pandemisine ilişkin olarak uygulanması mümkün olmayan 1593 sayılı kanunu kullanma yoluna gitmektedir. Bu pratik tam bir anayasasızlık hali dayatmasıdır. Böylece iktidar yarattığı belirsizlik rejiminde en temel hakları çeşitli idari kurul kararları ile askıya almakta ve otoriter karakterini iyice açığa vurmaktadır.

Bunun yanında belirtmek gerekir ki, toplantı ve gösteri hakkı temel bir haktır. Bu hakkın özüne dokunulamaz ve bu hak ancak ilgili kanunda belirtilen gerçek sınırlama sebeplerine bağlı olarak ve Anayasanın 34. maddesine göre istisnai olarak sınırlandırılabilir. Anayasanın temel haklar rejimi uyarınca getirilecek sınırlama demokratik toplum düzeninin gereklerine aykırı olamaz ve ölçülü olmalıdır.

Ankara Valiliği’nin tam da Sivas Katliamının 27. Yıldönümü olan 2 Temmuz günü böyle bir karar alması ve aynı gün TBMM Adalet Komisyonunda Avukatlık Kanunu değiştirilerek hükümetin çoklu Baro ve baro seçim yöntemine müdahaleyi içeren yasayı görüşüleceği güne denk getirilmesi yukarıda belirttiğimiz otoriter rejimi Anayasa dışına çıkararak idari kararlar ile sürdürme niyetinin açık tezahürüdür. Bu yolla, bir insanlığa karşı suç örneği olan Sivas katliamının sembolik anması bile engellenmiş ve çok sayıda kişi gözaltına alınarak bizzat kolluk tarafından pandemi tedbirleri ihlal edilmiştir.

Siyasi iktidar Covid-19 pandemisi ile samimi olarak mücadele etmek istiyor ise yurttaşların temel haklarını kısıtlamayacak ve fırsatçılık yapıp temel kanun değişikliklerini gündemine almayacaktır. Yüz yirmi yedi bin avukatın ve seksen baronun meslek örgütlerinin en temel kanunun görüşülmesini pandemi dönemine getirip, avukatların görüşünü almadan yapmak usul olarak Anayasanın temelini oluşturan demokrasi ve insan haklarına saygı ilkelerinin açık ihlali anlamına gelmektedir.

Avukatlar bugün sadece kendi mesleklerini değil, hukukun üstünlüğünü ve insan haklarını savunmak adına toplanmak, seslerini duyurmak istemektedir. Mevcut Anayasanın 135. maddesindeki kamu tüzel kişiliğine haiz meslek örgütlerinin rejimi Anayasa Mahkemesi kararlarında da belirtildiği gibi Anayasanın hukuk devleti ve demokrasi ilkelerinden bağımsız değerlendirilemez. Meslek örgütlerinin temsilinin temelinde merkezi ve mahalli idare seçimlerinde olduğu gibi temsilde adalet ilkesi geçerlidir, aksi yönde bir tutum Anayasa Mahkemesi içtihatlarını ve Anayasayı ihlal eder. Çoklu baro adı altında sunulan, dünyada eşi benzeri olmayan formül, insan hakları ihlallerinin karşısındaki en önemli güvencelerden biri olan güçlü baroları zayıflatmayı hedeflemektedir ve kabul edilemez. Avukatlar bu keyfi, sınırsız otoriter girişimlere karşı demokratik protesto haklarını kullanacaklar ve bu nedenle engellenemeyeceklerdir.

Bu nedenlerle Ankara Valiliği’nin yasaklama kararı sadece yasal dayanaktan yoksun değildir, aynı zamanda Anayasaya ve demokratik toplum gereklerine aykırı, ölçüsüz ve keyfidir.

Meslek örgütleri ve bu örgütlere üye meslek elemanları sizin oyun alanınız içinde olamaz. Otoriterliğin geldiği nokta keyfiyetin ulaştığı boyutu göstermektedir. Umuyoruz ki TBMM’de aklıselim milletvekilleri bu yasaya karşı çıkacaktır. Aksi halde de anayasa mahkemesinden dönmesinin kuvvetle muhtemel olduğunu belirtmek isteriz.

Siyasi iktidarı Covid-19 pandemisi bahanesi ile temel hakları askıya almaya yönelik uygulamalarından vazgeçmeye ve temel haklara sadık kalmaya davet ediyoruz.

İnsan Hakları Derneği ve Türkiye İnsan Hakları Vakfı olarak süreci yakından takip etmeye devam edeceğimizi, bu tür ihlallerin sonlanmasına yönelik çabalarımızı daha da kuvvetlendireceğimizi tüm kamuoyu ile paylaşmak isteriz.

İnsan Hakları Derneği
Türkiye İnsan Hakları Vakfı

Sivas’ta 2 Temmuz 1993 tarihinde katledilen 33 aydın, yazar, şair, sanatçı ve akademisyen İzmir Konak’ta eski Sümerbank önünde anıldı. İzmir Alevi Kurum Bileşenleri’nin düzenlediği anmaya İzmir Emek ve Demokrasi Güçleri’de katıldı. Açıklamayı PSKD Genel Merkez yöneticisi Yıldız Yılmaz okudu.

Açıklama şöyle;

Bundan tam 27 yıl önce büyük halk önderi ve Alevi piri/ozanı Pir Sultan Abdal’ı anma etkinlikleri kapsamında Sivas’a giden canlarımızdan, 33 canımız bütün devlet güçlerinin gözü önünde karanlık zihniyetli, gerici, nefret dolu, barbar, şeriatçı bir güruh tarafından katledildi.

Bu korkunç katliam, son derece planlı ve organize bir çalışmanın sonucunda gerçekleştirildi. Dönemin Sivas Belediyesi tarafından katliamdan birkaç gün önce şehrin içinde hiçbir yerde kaldırım çalışması gibi bir faaliyet yok iken, Madımak Otelinin çevresine kamyonlar dolusu parke taşları bırakıldı. Dönemin belediye başkanı katliam sırasında “gazanız mübarek olsun” diyerek katliamda tahrik edici bir rol oynadı. Otelin önünde bulunan askerler ise katliamcı güruha herhangi bir müdahalede bulunmadan otelin önünden ayrılarak katliamın yolunu açtılar. Katliamın gerçekleştirildiği bölgeye bilerek hiçbir polis gücü de gönderilmedi. Göstermelik olarak gelen birkaç polis ise, ya olayları izledi ya da katliamcılarla kol kola hareket etti. Yandaş Medya ise işbirlikçi ve tetikçi zihniyetine uygun bir şekilde hareket ederek katilleri aklayıp neredeyse katledilen canlarımızı suçlu gösteren aşağılık yayınlar yaptılar. Gerici ve şeriatçı örgütler katliamdan haftalar önce bildiriler dağıtıp “kıyam” ve “katliam” çağrılarında bulundular.

Katliamın yaşandığı gün devlet yetkilileri şeriatçı güruhun toplanmasını ve kalabalıklaşmasını saatlerce sadece izlediler. Bu barbarlar kan ve intikam sloganlarıyla kan dökmek için harekete geçerlerken hiç kimse onlara müdahale etmedi. Müdahale etmek bir yana teşvik edilip yönlendirildiler. Katiller önce etkinliğin yapıldığı Kültür Merkezine saldırdılar ancak buradan püskürtüldüler. Gerici katil güruh “kahrolsun laiklik, şeriat isteriz” , “şeriat gelecek zulüm bitecek” gibi sloganlar ve tekbirler eşliğinde otele yönelip kolluk güçlerinin gözü önünde bu vahşi katliamı gerçekleştirdiler.

Açıkça görüldüğü gibi Sivas Madımak Oteli Katliamı egemenlerin bütün unsurlarıyla birlikte organize ettiği ve şeriatçı katil güruhun tetikçiliğiyle hayata geçirdiği planlı bir katliamdı. Katliamdan sonra gerici katil güruh içinden sadece küçük bir grup hakkında dava açıldı. Uzun süren yargılamalar sonunda bu katillerin çoğu ya hiç ceza almadılar ya da küçük cezalarla kurtuldular. Hiçbir sağlık sorunu olmayan ve katliamda başı çekip mahkemede hiçbir pişmanlık belirtmeyen Ahmet Turan Kılıç haksız ve hukuksuz bir kararla affedildi. Haklarında dava açılan katillerin bir kısmı ise hiç bulun(a)madı. Daha sonra bu katillerin bazılarının Sivas’tan hiç ayrılmadan yaşamlarına devam ettikleri, hatta resmi olarak haklarında arama kararları olmasına rağmen evlendikleri, askere gittikleri, işe girip çalıştıkları, ehliyet aldıkları anlaşıldı. Bir kısmı da arama kararlarına rağmen ellerini kollarını sağlayarak yurtdışına çıktılar. Daha sonrasında devlet tarafından bulun(a)mayan bu katiller zamanaşımı kararıyla ceza almaktan kurtuldular. Dönemin başbakanı olan AKP Genel Başkanı ise bu karar için “hayırlı olsun” dedi. Halen yurtdışında yaşayan katillerin iadesi için hiçbir çaba gösterilmedi. Tam tersine bu katillerin iade edilmemeleri için bilerek yanıltıcı ve yanlış bilgiler verildi. Haklarında ceza kesinleşmiş olan 11 sanıktan biri yakalanmış ve cezaevine gönderilmiştir. Bir sanık ölmüş(Cafer Erçakmak) fakat 9 sanık halen yurtdışındadır. Haklarında kırmızı bülten olmasına karşın Avrupa ülkeleri arananları iade etmemişlerdir. Bu ülkelere katillerin iadesi için çağrıda bulunuyoruz. Davası halen devam eden 3 sanığın da iadesi konusunda çağrımızı yeniliyoruz. Sivas katillerinin avukatları AKP tarafından milletvekili, belediye başkanı, bakan ve hatta Anayasa Mahkemesi üyesi yapılarak ödüllendirildiler. Sivas Katliamından bugüne kadar 27 yıl bu şekilde geçti.

Bugün ise AKP iktidarı sadece Alevilere değil diğer tüm ilerici-demokrat-muhalif toplum kesimlerine karşı da baskı ve sindirme politikalarını sürdürmektedir. Ülkeyi süreklileştirilmiş bir Olağanüstü Hal rejimiyle yönetmeye çalışmaktadır. Özellikle Gezi direnişi sürecinden ve 15 Temmuz bahanesiyle ilan edilen OHAL’den sonra baskı politikaları daha da ağırlaştırılmıştır. Bu süreçte çıkarılan KHK’larla yüzbinlerce insan haksız yere işinden atılmış, muhalif basın yayın organları kapatılmış, binlerce insan hukuksuz kararlarla tutuklanmış, insanların malına mülküne keyfi bir biçimde el konulmuştur.

AKP iktidarının haksız, hukuksuz ve baskıcı politikalarına karşı adil yargılanma talep eden Mustafa Koçak ve sanatlarını hiçbir yasak olmadan özgürce icra etmek isteyen Grup Yorum üyeleri Helin Bölek ve İbrahim Gökçek ölüm oruçlarında hayatlarını kaybetmişlerdir. Yine haksız ve hukuksuz bir şekilde kendilerine verilen ağır cezalara karşı adil yargılanma talebiyle halen ölüm orucuna devam eden avukatlar Ebru Timtik ve Aytaç Ünsal’ın sağlıkları her geçen gün daha da kötüye gitmektedir. Daha fazla acı yaşanmaması için haklı ve meşru talepleri derhal kabul edilmelidir.

AKP’nin kurduğu yeni düzen farklılıklara izin vermemektedir. Çoğulcu yapıyı yok etmeye çalışan tekçi bir anlayışla hareket edilmektedir. Bu çerçeveden AKP iktidarı kendisinden olmayan herkesi düşman kabul etmekte ve terörle ilişkilendirmeye çalışmaktadır. HDP eş genel başkanları, seçilmiş belediye başkanları da dahil halk iradesi ile seçilmiş siyasetçiler tutuklanırken, son olarak ikisi HDP biri CHP’li milletvekilinin vekillikleri düşürülmüştür. Siyasal İslamcı zihniyete sahip AKP iktidarının son icraatı ise TBB(Türkiye Barolar Birliği) üzerindeki tasfiye çabasıdır. Adaletin savunucusu avukatlar bile adalet talebi ile ülkenin dört bir yanından Ankara’ya yürümektedir. Toplum üzerinde inşa edilen bu tekçi iktidar ilişkisine karşı güçlü bir demokrasi mücadelesi verilmesi kaçınılmazdır.

Aleviler üzerindeki bin yıllık asimilasyon ve yok etme politikaları AKP iktidarı tarafından da hevesle devam ettirilmektedir. Kutsal mekânlarımız ya çeşitli şekillerde yok ediliyor ya da çeşitli gerekçelerle elimizden alınarak Siyasal İslamcı birtakım karanlık yapılara teslim ediliyor. Cemevlerimiz tanınmıyor. Alevi çocuklarına zorla din dersleri dayatılıyor. Dersim, Maraş, Çorum, Sivas ve Gazi katliamlarının üzeri devlet tarafından ısrarla örtülüyor. Alevi köylerine zorla Cami yapılıyor. Cami olmayan köylerimize hizmet götürülmüyor. Kamuda ayrımcılığa uğruyoruz. Gençlerimiz Alevi kimliklerinden dolayı işe alınmıyorlar.

Birçok insanımız baskı ve ayrımcılıktan dolayı toplumsal yaşamda Alevi kimliğini gizlemek zorunda kalıyor.

2 Temmuz 1993 Sivas Madımak Katliamı özünde sadece Alevilere karşı değil; ezilen, ötekileştirilen, dışlanan, yok sayılan bütün toplumsal kesimlere karşı yapılan bir katliamdır. O yüzden ezilen, ötekileştirilen, dışlanan ve yok sayılan herkesi zulme karşı ortak mücadeleye çağırıyoruz. Gelin hep birlikte tek adam rejimine, faşizme, ırkçılığa, gericiliğe ve baskı politikalarına karşı laikliği, özgürlüğü, eşitliği, adaleti, barışı, demokrasiyi ve halkların kardeşliğini savunarak dayanışmayı ve mücadeleyi büyütelim.

Başta Sivas Madımak Katliamı olmak üzere tüm katliamları Unutmadık Unutturmayacağız!
Sivas’ın Işığı Sönmeyecek!
Madımak Utanç Müzesi Olacak!

Tele1 ve Halk TV medya kanalları RTÜK’ün kararıyla beş gün karartılacak.

Daha önce İMC TV ve Hayat TV nin de yayını engellenmiş, sonra kapatılmıştı.

Basın İlan Kurumu (BİK) gazetelere ilan kesme ve idari para cezaları veriyor, bağımsız kalmaya çalışan TV kanalları ekonomik olarak çökertilmek isteniyor.

RTÜK yine basın-yayın özgürlüğünü engelleyen bir karara imza atmış ve böylelikle halkın doğru haber alma, gazeteciliğin de haber verme-yayma hakkını hiçe sayıyor; iletişim, basın-yayın mesleğine doğrudan müdahale ediyor.

Türkiye’de her siyasi iktidar döneminde, mevcut iktidar anlayışına muhalif olan basın- yayın organları ekonomik yaptırımlar,yasaklamalar, kapatılma ve yargı kıskacında bırakıldı. Basın emekçileri, haber ve fotoğraf muhabirleri, yazarlar da yargı, cezalandırma zaman zaman da yaşam tehdidi altında görev yapmaya çalıştılar

Basın-yayın, dolayısıyla düşünce ve ifade özgürlüğü gerçek anlamıyla hiç olmadı.

Gazete binaları yakıldı, bombalandı, yazarlar, gazeteciler katledildi; Failleri bulunmadı, hiç yargılanmadı, cezasız bırakıldı.

Bugün de muhalif gazetecilerin can güvenliği, iş güvencesi yok..

Basına uygulanan sansür, cumhuriyet dönemi boyunca her iktidar döneminde farklı biçimlerde sürdü. İçinde bulunduğumuz dönemde siyasi iktidar ve devlet kurumları muhalif basına yönelik kirli ve hoyrat politikalarını sürdürüyor. TV ler kapatılıyor, gazeteciler gözaltına alınıyor, tutuklanıyor; fiziki müdahalelere maruz kalıyor. Basına siyasi iktidarın dış politika ve iç politikaları konusunda sansür uygulanıyor; haberlere yasaklamalar getiriliyor.

Yayın yasakları sürüyor, halkın bilgi edinme hakkı yok ediliyor..
Sosyal medyanın yasaklanacağıyla ilgili yeni yaptırımlardan söz ediliyor.

Ülkemizde yıllardır aydınlatılmayan üstü örtülen gazetecilere yönelik faili belli cinayet dosyaları bulunuyor. Bu dosyalar zamanaşımına uğratılıyor ve ya tozlu raflarda bekletiliyor.

Ülkemiz yasaklar ülkesidir. Düşünce ve ifade özgürlüğü egemen sınıfların ve iktidarın çizdiği sınırlar içerisinde kalmazsanız ve siyasi iktidarı ve devlet kurumlarının uygulamalarını açık ifadelerle eleştirir ya da karşı çıkarsanız ifade etme hakkını kullanamazsınız. İfade özgürlüğünüzü kullanmakta ısrar ederseniz, gözaltına alınır tutuklanırsınız. “Özgürlük” , iktidarın ve sermayenin çizdiği sınırlar içerisindedir.

RTÜK’ü sansürden ve ekran karartma cezasından, idari cezalardan vazgeçmeye, siyasi iktidardan bağımsız davranmaya, adil olmaya, kararlarında evrensel meslek ilkelerinden yana taraf olmaya, basın ve düşünceyi ifade etme özgürlüğüne saygılı davranmaya çağırıyoruz.

Gazetecilere ve yazarlara özgürlük istiyoruz! Tutuklanan gazeteci ve yazarlara özgürlük istiyoruz!

İfadeye özgürlük istiyoruz! Basın özgürlüğü istiyoruz!

Gazetecilik suç değildir!
Halkın bilgi edinme hakkı yasaklanamaz!

İmece-Der
Günseli Kaya (Bşk)

Sağlıkta şiddet durmuyor. İzmir Karabağlar aile sağlık merkezinde görevleri başında iki hekim saldırıya uğradı. İzmir Sağlık Platformu Kemeraltı girişinde açıklama yaptı.. İmece Dostluk olarak sağlık emekçilerine yapılan saldırıyı lanetliyoruz. Sağlık emekçilerinin mücadelesininin yanındayız.

Açıklamayı Sağlık Platformu adına İzmir Aile hekimleri Derneği Başkanı Dr. Birol Kocaman Yaptı.
Açıklama şöyle

“Ne yazık yine sağlıkta şiddete uğrayan meslektaşlarımız nedeniyle buradayız. Her defasında tekrar etmesin “Sağlıkta şiddet sona Ersin” sloganıyla sesimizi duyurmaya çalıştık. Meydanları doldurduk, dilekçeler yazdık. Ama sağlıkta şiddet pandemi günlerinde de devam ediyor! 29 Haziran Pazartesi günü Karabağlar 4 No’lu Aaile Sağlığı Merkezi’nde iki hekim arkadaşımız fiziksel saldırıya uğradı.

Sağlık çalışanları koronavirüsle mücadelede en ön saflarda mücadele ettiler. Binlerce sağlık çalışanı hastalığa yakalandı, onlarcası yaşamını yitirdi. Başlangıçta halkımızdan gelen alkışlar hepimizi duygulandırdı, umutlarımızı çoğalttı. Çünkü bizler uzun süredir mesleğimizin değersizleştirilmesine, sağlığın bir meta haline getirilmesine karşı çıkıyorduk.

Uzun süredir meslek örgütleri olarak çıkması için çaba harcadığımız Sağlıkta Şiddet Yasası pandemi günlerinde Mecliste kabul edildi. Ama bu yasaya karşın çok sayıda şiddet olayı ile karşılaştık.

Hastanelerde çalışmaktan evlerine bile gidemeyen arkadaşlarımız, filiyasyon ekiplerimiz, 112 çalışanlarımız, Aile Hekimlerimiz, Aile Sağlığı Çalışanlarımız bir yandan pandemi ile mücadele ederken bir yandan da halkımızı bilinçlendirmeye, eğitmeye çalıştılar. Henüz aşısı ve etkin bir tedavisi olmayan bu hastalıktan korunmanın en önemli yolu maske kullanımı, fiziksel mesafeye uyma ve el hijyenine dikkat etmekten geçiyordu.

Önce sadece belirli alanlarda takılması zorunlu olan maskelerin özellikle sokağa çıkma kısıtlamaları kalkınca önemi daha da arttı. Sağlık kuruluşlarında, toplu olarak bulunulan kapalı mekanlarda zorunlu olan maske, geçtiğimiz haftadan bu yana İzmir’de açık havada da zorunlu hale getirildi.

Maske takmak sadece kendimizi değil, ailemizi, yakın çevremizi ve toplumu enfeksiyondan korumak için gerekli bir önlemdir. Hastalığı belirtisiz ya da hafif olarak atlatan gençler evdeki büyüklerine kolaylıkla bulaştırabilmekte ve onların yaşamlarını tehlikeye atmaktadır.

Yaşadığımız son olayda Aile Sağlığı Merkezindeki hekim arkadaşımız maskesiz olarak içeriye girmek isteyen hastayı uyardı. Bu şekilde kendisine yardımcı olamayacağını söyledi. Ancak hasta ve yakınları bu uyarılara şiddetle karşılık verdiler. Olaya müdahale etmek isteyen bir başka hekim arkadaşımız da bu kişilerin saldırısına uğradı. Şu anda en önemli tesellimiz meslektaşlarımızın kalıcı sağlık sorunu yaratacak bir yaralanma yaşamamasıdır.

Sağlıkta şiddet için yasal düzenleme yapılsa da yasaların uygulanmasının da sağlanması, saldırganların tutuklu yargılanması çok önemlidir. Ayrıca uygulanan sağlık politikalarından, sağlık çalışanlarını itibarsızlaştıran söylemlerden vazgeçilmeli, sağlık kuruluşlarındaki güvenlik zafiyeti giderilmelidir.

Sağlık emek ve meslek örgütlerinin önerilerine kulak vermeyen yöneticilere de seslenmek istiyoruz. Yaşanan bu şiddet olayları motivasyonumuzu düşürüyor, bizim için hizmeti sürdürmek gittikçe güçleşiyor. İzmir Sağlık Platformu olarak şiddet yaşanan birimlerde acil dışındaki hizmeti durdurmayı düşünüyoruz.

Biz bu sağlıkta şiddet pandemisinin sona ermesini, sağlığımızı ve yaşamımızı koruyamazken hastalarımıza yardım edemeyeceğimizi buradan bir kez daha haykırıyoruz!”

İzmir Kadın Platformu kayyım ile görevden alınan Van Edremit ilçesi HDP Belediye Eşbaşkanı Sevil Rojbin Çetin’e gözaltında yapılan işkenceye karşı Türkan Saylan Kültür merkezi önünde açıklama yaptı.

Yapılan açıklama şöyle:

“İşkence İnsanlık Suçudur kadın Mücadelesi Engellenemez,

Kadın düşmanı AKP-MHP bloğu kadınlara yönelik saldırılar düzenlemekten vazgeçmemekte . Bunun son örneği, 26 haziran 2020’de Diyarbakır’daki evine düzenlenen baskınla gözaltına alınan Demokratik Yerel Yönetimler Kurulu ve Tevgera Jınen Azad (TJA) üyesi Sevil Rojbin Çetin’e yapılan korkunç işkencedir.

Bizler 12 eylüllerde cezaevlerinde kadınlara işkencenin nasıl uygulandığını iyi biliyoruz ama kadın iradesine yapılan bu saldırılar dünde bugünde kadınların mücadelesine geri adım attıramamıştır.

Böyle bir saldırı ne yazık ki, Demokratik Yerel Yönetimler Kurulu üyesi ve daha önce kayyım atanana kadar HDP Van Edremit İlçesi Belediyesi Eşbaşkanı Sevil Rojbin Çetin’in gözaltına alınması ile tekrar gündem olmuştur.

26 Haziran 2020 tarihinde yürütülen bir soruşturma kapsamında 42 kişi evlerine yapılan baskınlarla gözaltına alındı . 23 u tutuklandı ve bunların arasında 72 yaşında hasta Makbule Özbek birçok siyasetçi ve sivil toplum kuruluşu üyeleri sendikacılar da bulunmaktadır.

Rojbin Çetin de 26 Haziran 2020 tarihinde Diyarbakır’daki evinden işkence ile gözaltına alınmıştır. Gözaltına alınma tarzını asla kabul etmiyoruz. TEM polisinin beraberinde özel harekat polisi ile gitmesi ve bütün binanın etrafını yüzlerce kolluk kuvveti ile kuşatılması yasal mevzuata aykırıdır.

Siteye gelen polis özel hareket birlikleri tarafından kapı çalınmadan, kırılarak içeri girilmiş ve polis yanında getirdiği iki köpeği Rojbin Çetin’in üzerine salmıştır. Köpekler işkence aracı olarak kullanılarak evin içinde tutanaklarla da sabit 3,5 saat süren işkence yapılmıştır. Köpekler tarafından vücudunun farklı yerleri ısırılan Rojbin Çetin’in vücudunda kanamaların ve yaraların olduğu görülmüştür. Gözlerinin altı ve dudağı patlayacak kadar bir işkence uygulamasına maruz kalmıştır.

Sağlık raporundan edinilen bilgiye göre; iki bacakta da köpek ısırması, belinde ayakkabı izi , vücudunun ve kollarının her yerinde darp izi olduğu ve ters kelepçe ile yüz üstü tutulmuştur. Polislere kanser hastası olduğunu söylemesine rağmen işkenceye devam edilmiştir.

Rojbin Çetin’e evinde tutulduğu süre içinde cinsel tacizde bulunulmuş ve yarı çıplak soyularak, gözleri kapalıyken fotoğrafları çekilmiştir. Yine defalarca küfür ve hakaretlere uğramıştır. Yürüyemeyecek duruma getirilmiş olan Rojbin Çetin ifadesinin alınması için adliyeye tekerlekli sandalye ile çıkarılmıştır. Yine bilgilere göre “Evin 5’inci katta olsaydı, sen aşağı atlamış olurdun” şeklinde tehdit edilmiştir. Daha sonra Mardin TEM şubede göz altında tutulmak üzere Mardin’e gönderilmiştir.

Rojbin Çetin’in görmüş olduğu işkenceyi fotoğraflarla belgeleyen avukatı da ayrıca ifadeye çağrılmıştır. Rojbin Çetin’in yarı çıplak çekilen fotoğraflarının nerede kullanılacağını bilmek istiyoruz. Ama bu saldırıların kadınların iradesine yönelik bir saldırı olduğunu biliyoruz.

Olayın basına yansıması üzerine Diyarbakır Valiliği bu korkunç işkenceyi meşrulaştırmak için yapmış olduğu açıklamada sözde Rojbin’in ‘’kendisine zarar vermemesi amacıyla kademeli oranda zor kullanıldığı’’ niı iddia ederek işkenceyi kabul etmekte işkencecileri korumaktadır.

Kadın siyasetçilere ve aktivistlere yönelik bu baskı ve yıldırma politikalarının süreklileştiğini görmekteyiz. Kadın mücadelesine, demokrasiye ve insan haklarına yönelik baskının yansıması olarak kadın mücadelesine de darbe vurulmak ve sindirilmek istenmektedir ama kadın mücadelesi , dayanışması sizlerin bölmeye çalışmak istediğiniz birlikteliği dahada büyütecektir.

Türkiye’nin imzalamış olduğu “İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı ya da Onur Kırıcı Muamele ya da Cezaya Karşı Sözleşme” nin yıldönümünde yapılan bu işkence ile Anayasa’nın 90. Maddesi ile garanti altına alınmış olan sözleşmenin çiğnendiğini, yok sayıldığını ve hükümsüz kılındığını da göstermektedir

Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 3. Maddesine Göre; Hiç kimse işkenceye veya insanlık dışı ya da aşağılayıcı muamele veya cezaya tabi tutulamaz.”denmiştir.

Böylesine insanlık dışı bir işkenceden sonra kanser hastası Sevil Rojbin Çetin’in hem fiziksel, hem psikolojik destek alabileceği koşullara kavuşması gerekmektedir.
Sevil Rojbin derhal serbest bırakılmalıdır.

İşkence uygulamalarına derhal son verilmeli ve failler hakkında yasal işlem başlatılarak cezalandırılmalıdır.

İnsanlığa karşı işlenmiş olan bu suça ortak olmuyoruz , olmayacağız.

Sevil Rojbin Çetin yalnız değildir, hiçbir kadın yalnız değildir. Mücadelenizde mücadelemizle yanınızdayız.…

İzmir Emek ve Demokrasi Güçleri TBMM Genel Kurulunda iki HDP ve bir CHP milletvekili olmak üzere üç milletvekilinin milletvekilliğinin düşürülmesine ve halkın iradesinin gasp edilmesine karşı sokağa çıktı. Disk Ege Bölge temsilciliği önünde yürüyerek alana gelmek isteyen Disk 2 No’lu şube üyelerine 859 sokakta polis saldırdı ve ellerinde bulunan halkın iradesine darbe yapılmasına karşı çıkan ve milletvekillerinin serbest bırakılmasını isteyen pankart polis tarafından yırtıldı. Emek ve demokrasi güçleri adına açıklamayı, Eski Sümerbank önünde, Kesk dönem sözcüsü Eğitim-Sen 2 No’lu Şube Başkanı Veysel Beyazadam yaptı.

Açıklama şöyle;

Toplumların sözleşmesi olan anayasalar insanoğlunun bir arada yaşamlarını çevreleyen mutabakatlardır. Devlet olmanın ve insanıyla uyumlu bir işleyişi şekillendirmek için oluşturulan hukuk sistemleri iktidarların koruması gereken bir emanet niteliğindedir. Demokrasi geçmişinde zaman zaman sapmalar olsa da Türkiye halkları birlikte yaşamı örmeyi başarmıştır. Ne yazık ki günümüz iktidarının tutum ve kararlarında toplumumuzun bu birliktelik duygusuna saldırılar görmekteyiz.

İktidar eliyle oluşturulan hukuksuzlukların sonuncusu olarak; meclisin iki büyük partisinin üç milletvekilinin milletvekilliklerinin düşürülmesi olmuştur. Milyonlarca insanın iradesiyle seçilmiş temsilcilerine yapılan bu saldırı, halkın bizatihi kendisine yapılmıştır. Vatandaş ile devleti arasındaki bağı koparmaya yönelik bir tutumdur. Dünya genelinde Covid-19 salgınına karşı yaşamsal bir mücadele varken iktidarın önceliğini baskılara ve dayatmalara vermesi gündemi değiştirmektir. Salgınla mücadelede onca sorun varken, işini kaybetmiş büyük bir kitlenin eklendiği devasa bir işsizlik sorunu varken, yoksulluğun yaygınlaşması önümüzde bir sorun olarak duruyorken halkın iradesine yönelik bu saldırı gündemi manipüle etmektir. Ancak bilinmelidir ki iktidarın bu tavrı yönetememe sorununu gizlemeye yetmiyor.

İnanıyoruz ki AKP’ye oy veren yurttaşlarımızı bile tedirgin eden ve şaşırtan bu karar ülkemizin demokrasisine yapıştırılan kara bir lekedir. Yaşananlardan ve hatta belgelerden anlıyoruz ki bu kara leke devletin en tepesinden saraydan gelmiştir. İnsanların demokratik temel haklarına en çok saygı duyması gerekenler, yine halk iradesine en güçlü saldırıyı yapanlardır. Bu talihsiz tutumla idare edilemez ve sürdürülemez durumdadır.

Meclisin sandalye aritmetiğiyle oynayarak kazanç elde ettiğini düşünenler yine kendi temellerini çürütmektedirler. Ana muhalefet partisi konumundaki Cumhuriyet Halk Partisi’nden Enis BERBEROĞLU ile meclisin üçüncü büyük partisi konumunda bulunan Halkların Demokratik Partisi’nden Leyla GÜVEN ve Musa FARİSOĞLLLARI’nın milletvekilliklerinin saray talimatıyla düşürülmesi ve ardından apar topar tutuklanmaları tam anlamıyla bir akıl tutulmasıdır. Yargı süreçleri henüz bitmemiş olan milletvekillerine yönelik bu tavır hasmane duyguların göstergesidir. 15 Temmuz darbesinden söz edenlerin yaptıkları asıl darbenin ta kendisidir. Adalete, eşitliğe ve halkın iradesine vurulan bir darbedir. Siyasi iktidarın darbe hukukuyla, kazanılmış haklarımızı yok etmesine izin vermeyeceğiz. Bu siyasi karardır. Tanımıyoruz ve kınıyoruz.

İzmir Emek ve Demokrasi Güçleri olarak uyarıyoruz. Gelin bu yanlışlardan geri dönün. Millet iradesi dediğiniz gerçekliğe saygı duyun. İnsanlarla devlet arasındaki bağı yıkmayın. Demokrasiye inancı yıkmayın. Milletvekillerini derhal serbest bırakın!

Bizler irademize yönelik bu saldırılara asla boyun eğmeyeceğiz. Kötülüğün tüm toplumu esir almasına izin vermeyeceğiz. Haklarımız için, demokrasi, adalet ve özgürlük için ortak direnişi büyütmekten başka çare yok. Bu nedenle gönlü emek, demokrasi ve özgürlükten yana çarpan herkesi bu direnişi büyütmeye çağırıyoruz.

İzmir Emek ve Demokrasi Güçleri’nin adına açıklamayı Kesk dönem sözcüsü Eğitim-Sen II Nolu Şube Başkanı Veysel Beyazadam yaptı. Açıklama şöyle;

Gezi Parkı’ndaki ağaçların kesilip yerine Topçu Kışlası yapılmasına karşı başlayıp, kısa sürede milyonlarca kişinin adalet, demokrasi, özgürlük talebiyle sokağa çıktığı ve Türkiye tarihinin en büyük halk hareketlerinden birisi olarak siyasal mücadele tarihindeki yerini alan Gezi Direnişi’nin üzerinden 7 yıl geçti. Cumhuriyet tarihi boyunca görülmemiş ölçüde geniş halk kesimlerini seferber eden direnişinin yarattığı ve hepimize yaşattığı değerler uğruna yaşamını yitiren gençlerimizi direnişin 7. yıl dönümünde bir kez daha saygıyla anıyor, katillerinin peşini asla bırakmayacağımızın bilinmesini istiyoruz.

Türkiye’nin demokrasi mücadelesi tarihinde eşi ve benzeri görülmemiş kitlesellik ve yaygınlıkta yaşanan ve 5 milyona yakın insanın aktif olarak katıldığı Gezi Direnişi’nin önemi, aradan geçen yedi yıla rağmen hatırlanmakta ve hafızalarımızdaki tazeliğini korumaktadır. Türkiye’de ekonomik, toplumsal, siyasal alanda yaşanan sorunların arttığı, iktidarın emek ve demokrasi güçlerine karşı çok yönlü olarak saldırılarını yoğunlaştırdığı bir dönemde Gezi Direnişi’ni yeniden hatırlamak önemlidir. Gezi, yaşam tarzına müdahaleye, inşaat adı altında dayatılan, betonlaşmaya ve kentlerimizin ruhsuzlaştırılmasına, kültüründen, tarihinden koparılmasına, bitmek bilmeyen baskılara karşı bir dip hareketi, bir demokrasi çığlığıdır.

Bu ülke tarihinin en barışçıl, en yaratıcı, en katılımcı, en kapsayıcı, en kitlesel hareketidir. Hep birlikte konuşup karar vermenin, fikri ve hayatı paylaşmanın, yaşama her boyutu ile sahip çıkmanın somut örneğidir. Daha öncesinde hiçbir platformda bir araya gelmemiş kesimlerin dahi demokrasi, barış, eşitlik, özgürlük, ekolojik dengenin korunması talepleriyle günlerce dayanışmanın en saf halini yaşamalarının adıdır. Ölümcül, yıkıcı polis şiddetine karşı her şehirde yankılanan barışçıl haklı tepkinin dışa vurumudur. “Sağlıklı kentleşme ve yaşanılır kent” talebinin kısa sürede ülkemizin dört bir yanında yankılanmasıdır Gezi.

Sendikalı/sendikasız, güvenceli/güvencesiz, ücretli ya da işsiz, ülke, yaşam ve emek üzerinden hak talep eden inşaat işçisinden plaza çalışanına binlerce emekçinin 2013 Mayıs’ının son günlerinden başlayıp Haziran boyunca parklarına ve meydanlarına, emeklerine, kamusal alana sahip çıkmak için verdikleri mücadeledir Gezi. Emekten, yoksuldan, doğadan, ezilmişten, ötekileştirilenden, kadından, laikten, barıştan yana herkesin ortak haykırışı, ortak türküsüdür.

Gezi; Ethem Sarısülük’tür, Medeni Yıldırım’dır, Ali İsmail Korkmaz’dır, Abdullah Cömert-Ahmet Atakan- Hasan Ferit-Mehmet Ayvalıtaş’tır. Gülüşü gaz fişeğiyle solan Berkin Elvan’dır Gezi.

Gezi Direnişi’ni yaşanıp biten bir olay olmaktan çıkarıp, bugüne ve geleceğe etki eden canlı bir süreç haline getiren temel neden, Türkiye’de yaşayan ve iktidarın baskıcı, otoriter uygulamalarından rahatsız olan her kesimin, alanlara çıkarak tepkisini göstermiş olmasıdır. Türkiye’de yıllardır kamu emekçilerinin, işçilerin, Kürtlerin, Alevilerin, kadınların, gençlerin, toplumun tüm ezilen ve dışlanan kesimlerin taleplerinin görmezden gelinmesine karşı savunulan talepler, günümüzde de geçerliliğini korumaktadır.

Gezi Direnişi sürecinde kullanılan ayrımcı ve kutuplaştırıcı ifadeler ve nefret söylemi, başta Cumhurbaşkanı olmak üzere, siyasi iktidar temsilcileri tarafından son dönemde daha da yoğun bir şekilde kullanılmakta, siyasi iktidar önünde diz çökmeyen, onlara biat etmeyen herkes hedef haline getirilerek baskı ve sindirme politikaları ile susturulmak istenmektedir.

Salgının devam ettiği koşullarda dahi AKP iktidarını sürdürmek için baskıcı politikalarını ve uygulamalarını sürdürmektedir. Belediyelere atanan kayyumlardan; muhalif belediyelerin çalıştırılmamasına kadar varan çok sayıda uygulamaya tanıklık ettik bu dönemde. Geniş toplumsal kesimler, salgına karşı dayanışmayı büyütme çağrısı yaparken, siyasi iktidar salgın dönemini muhalifleri tasfiye etmenin aracına dönüştürmeye çalışmaktadır. Gözaltılar, soruşturmalar ve yandaş medya aracılığıyla hedef göstermeler hız kesmeden devam etmektedir.

Salgına ve diğer sorunlara dönük toplumsal sorumululuğu gereği siyasi iktidarın uygulamalarını eleştiren, öneriler getiren meslek birlikleri ve barolar salgın döneminde siyasi iktidarın hedefi haline gelmiştir. Kurmak istediği hegemonyanın önünde engel olarak görülen bu kurumlara dönük siyasi iktidarın saldırılarına karşı topyekun direneceğimiz bilinmelidir.

George Floyd’un boynuna çöken diz dünyanın her yerinde emekçilerin, yoksulların, dışlanmışların, egemene muhalefet edenlerin boynundadır. Ali İsmail’i öldüren el ile boynumuza çöken diz aynı vücuda aittir. Sermayenin ve egemenin vücudur o. Derisinin rengi, konuştuğu dil, etnik kökeni farklı olanı, kendisi gibi düşünmeyeni, yaşamayanı, inanmayanı yok ederek varlığını sürdürmeye çalışan bu yaklaşıma karşı ısrarla ve inatla eşitlik ve özgürlük mücadelemizi sürdürdük, sürdüreceğiz. Nefesimizin kesilmesine sessiz kalmayacak haklarımız için ayağa kalkacağız. Birlikte nefes alacağız.

Gezi Parkı’nda başlayan direniş kıvılcımı, emekçi halkın en temel haklarını ve çıkarlarını yok sayan baskıcı ve otoriter yönetim tarzına, iktidarın bitmek bilmez saldırılarına ve AKP iktidarının demokratik tepkiler karşısında sürdürdüğü ayrımcı ve saldırgan tutuma karşı güçlü ve tarihi bir yanıt olmuştur.

Gezi Direnişi’nin 7. yılını geride bıraktığımız bu günlerde, meydanlarda korku duvarını aşarak, birbiriyle dayanışma içinde direnmenin ve kazanmanın tadına varmış olan, bu uğurda evlatlarını yitiren Türkiye halklarının demokrasi, barış ve kardeşlik taleplerindeki ısrarı ve mücadelesini kesintisiz bir şekilde kararlılıkla sürdürmekten başka çıkar yol görünmemektedir.

Başta işçi ve emekçiler olmak üzere, toplumun sömürülen, ezilen ve yok sayılan kesimleri Gezi Direnişi’nin açtığı yolda yürüdüğü sürece, nerede ve hangi alanda olursa olsun mücadelenin yürütüldüğü her yerde Gezi Direnişi’nden bir iz,kendisinden bir parça mutlaka olacaktır.

Gezi Direnişi, 1980 sonrasında örülen ve AKP iktidarı döneminde dikenli tellerle çevrilen o büyük korku duvarını yıkmış, “Bu daha başlangıç, mücadeleye devam!” diyerek bizlere yürünmesi gereken yolu göstermiştir. Son dönemde tekçi söylemle birlikte artan baskı, yasak ve sindirme politikalarına karşı örgütlü ve kitlesel mücadeleden başka çıkar yol görünmemektedir.

Gezi; emekle, bilimle kurulacak yeni bir toplum, yeni bir ülke için hayallerimizden, umutlarımızdan vazgeçmemenin adıdır. Umuttur, dirençtir, yaşama sıkı sıkıya sarılmaktır, paylaşmaktır, birlikte yaşamaktır, saygıdır, bir arada farklı olabilmektir, birlikte öğrenmektir, geleceğimize sahip çıkmaktır, özgür ve eşit bir dünya düşünün peşinde koşmaktır, özgürce dans etmektir “Gezi” .
Çocuklarımıza verdiğimiz sözdür.

Dayanışmanın yeryüzünde çizilmiş en güzel resmidir.
Karanlık gider, Gezi kalır.

İzmir Emek ve Demokrasi güçleri olarak yedinci yılında hepimize umut olmaya devam eden Gezi Direnişi’ni selamlıyor, “YILGINLIK YOK, MÜCADELEYE DEVAM!” diyoruz.