CEMİL ORAL
(1963-10.02.1980)
Erzurum’lu sekiz çocuklu bir ailenin beşinci çocuğu olarak Erzincan’da doğdu. Babası aşçıydı, askeri personeldi. İlkokulu Erzincan’da bitirdi. Cemil’in babası emekli olunca aile İzmir’in Çiğli Çimentepe (şimdiki Güzeltepe) mahallesine yerleşir; baba seyyar satıcılık yapmaya başlar. Cemil , Çiğli Lisesinin orta bölümünü bitirdikten sonra Çınarlı Meslek Lisesi’nin Torna-Tesfiye bölümüne devam eder. Çınarlı Meslek Lisesinde devrimci öğrencilerle tanışır. Halkın Kurtuluşu gazetesi okumaya başlar. Emekçilerin kurtuluşunun sosyalizm ile gerçekleşeceğini kavrar, öğrenmeyi sürdürür. Çimentepe’de ve okulunda haftalık gazete dağıtımına katılır. İzmir Liseliler Birliği’nin (İz.L.B) kuruluş çalışmalarına katılır; Okulunda İzmir Liseliler Birliği’nin temsilciliğini yapar.
Ağustos 1979 tarihinde babasını yitirir. Aile dayanışması ve kardeşlerinin paylaşımı ve desteği ile okuluna devam eder. 1980 yılında Tariş İşçilerinin direnişi sürecinde, proleter devrimci hareketin çağrısı üzerine genel grev, genel direniş mücadelesinin bileşeni olarak mahallesindeki emekçilerle yürüyüşler, destek eylemleri ve okulunda öğrencilerle boykot eylemlerinin örgütleyicisi ve katılımcısı olur. Güzeltepe?den emekçilerle birlikte, 9 şubat öğle sularında Tariş İşçilerinine destek olmak amacıyla Tariş İplik fabrikasına yürüyüşe geçince, panzerden açılan ateşle vurulur, açılan ateş sonucu iki genç daha yaralanmıştır. Olay sonrası yüzlerce emekçi gözaltına alınır.
10 şubatta Cemil yaşamını yitirir. Cemil’in ölüm haberi üzerine beş binin üzerinde emekçi iki gün boyunca yürüyüşler, gösteriler yaparak devlet terörünü protesto ederler. Devlet güçleri bu kez protestoları izlemekle yetinerek müdahalede bulunmaz. Tariş işçilerinin işten atılmalara karşı başlattıkları mücadele sermaye ve faşizme karşı mücadele niteliği kazanır; işçi-emekçi sınıflardan destek bulur, yaygınlaşır ve mücadele diğer fabrika, atelye – işyeri, okullara, semtlere yayılır. İşte Meslek lisesi üçüncü sınıf öğrencisi Cemili, yakın tarihimizde, dayanışmayı ve birleşik mücadeleyi örme kararlığının ve meşru direnişinin örnekleri arasındaki yerini alan bu süreçte yitirdik. Unutmadık, unutturmayacağız.
Saygıyla anıyoruz.
